اکسیژن فعال چگونه دیابت را تحت کنترل در می آورد ؟

با توجه به سوابق این بیماری ، افراد دیابتی همواره با خطر عوارضی مانند از دست دادن بینایی ، بیماری قلبی ، اختلالات عصبی ، گانگرن ، عدم خون رسانی مناسب به بافتها ، مشکلات هضم چربی ها ( مانند کلسترول و تری گلیسرید ) و در نهایت گرفتگی رگها مواجه هستند . بطوریکه در واقع عدم خون رسانی مناسب و اکسیژن لازم  به بافتها علاوه بر موارد فوق ، نگرانی بروز گانگرن و ناتوانی در برابر عفونت را به عنوان یک تهدید جدی افزایش می دهد .

البته گفتی است انسان تحت شرایط عادی به واسطه مولکول کلیدی    Diphos Phogl Cerate 2,3  و اختصار DPG 2,3 عامل محرک سلول های قرمز در امر اکسیژن رسانی به بافت ها می باشد . و از آنجائیکه مولکول کلیدی DPG 2,3  به اندازه کافی در سیستم گردش خون افراد دیابتی وجود ندارد ، عملا اکسیژن رسانی به بافتها صورت نپذیرفته و پیامد های معمول این عارضه را به بار می آورد .  البته مهم اینکه ، چنانچه بتوانیم اکسیژن فعال را به نحوی وارد سیستم گردش خون نمائیم شاهد تولید و عرضه مناسب مولکول کلیدی DOG 2,3    شده و بدین ترتیب می توان روند اکسیژن رسانی بافتها را توسط سلول های قرمز کامل و بهبود نمائیم .

یکی دیگر از مولکول های کلیدی که نقش ذخیره انرژی در سلول ها را ایفا می نماید ، مولکول  ATP  می باشد که همواره کمک می کند تا سلول ها از سطح غشاء خود محافظت نمایند . اما چنانچه این غشاء از بین برود مرگ بافت ها از تبعات آن بوده و در نهایت عارضه قانقاریا در پای دیابتی را فراهم می آورد .

جالب است بدانید نه تنها با وارد نمودن اکسیژن فعال به سیستم گردش خون می توان مولکول ATP  را افزایش داد بلکه اکسیژن فعال به طرز حیرت آوری باعث افزایش فعالیت سوخت و ساز مولکول ها شده و و ظیفه تبدیل مستمر مواد غذایی  به انرژی را به خوبی انجام می دهد .بطوریکه دکتر شالن برگر این نتایج را مشابه فعالیتهای ورزشی جهت بهبود سوخت و ساز سلولی و تبعات آن توصیف می کند .

گردآوری و تنظیم : مهندس وحید میرزاآقایی