اهمیت ازون و درمان
خلاصه آنچه در این مقاله خواهید خواند :
نگاهی به تاریخچه ازون
نگاهی به اهمیت ازون
ازون در درمان
نحوه شناخت فرآیند تولید ازون مشکلاتی که برخی متخصصین نا آگاه در جهان ایجاد می کنند
اینکه چرا به ناچار ازون مسیر خود را پیدا خواهد کرد
ازون (O3)
ازون (ozone) یک مولکول گازی طبیعی است، ازون از سه اتم اکسیژن تشکیل شده در حالی که مولکول اکسیژن که بسیار پایدارتر از ازون است، فقط از دو اتم تشکیل شده است.کریستین فردریش شونبین (۱۷۹۹ – ۱۸۶۸) ازون را در سال ۱۹۴۰ در زمانی که مشغول کار بر روی پیل ولتایی در حضور اکسیژن بود کشف کرد. وی متوجه گازی با “بوی تند و تیز” شد که می توانست نوعی از “اکسیژن ابر فعال” باشد . ما می توانیم بوی آن را در هنگام رعد و برق حس کنیم زیرا تخلیه بار الکتریکی صاعقه میان ابرها و زمین، به تشکیل ازون از اکسیژن اتمسفر، سرعت می بخشد. اگرچه شونبین احتمالا حدس زد که ازون می تواند به عنوان ضدعفونی‌کننده استفاده شود اما شم وی باعث نجات او در مواجهه با عفونت باسیلوس آنتراسیس در هنگام کاوش روشی شیمیایی برای کنسرو کردن گوشت نشد . مفهوم اینکه ازون از اکسیژن در هنگام تخلیه بار الکتریکی به وسیله یک قوس الکتریکی به وجود می آید، توسط ورنر ون زیمنس به صورت عملی اجرا شد. او کسی است که لوله ابرالقایی (لوله زیمنس) را اختراع کرد که شامل دو صفحه الکترود با ولتاژ بالا در میان آنها بود که در حضور اکسیژن می توانست، مقداری ازن تولید کند.
تولید ازون امکان پذیر شد و مشخص گردید که ازون گازی بسیار واکنش‌پذیر، ناپایدار و ذخیره نشدنی است که باید در لحظه تولید و استفاده شود. پس از اینکه فعالیت ضدباکتری وسیع و نیرومند ازن آشکار شد، از ژنراتورهای صنعتی ازون برای مصرف صنعتی و ضدعفونی کردن آب استفاده شد. امروز هیچ کسی کوچک‌ترین شکی درباره خواص قوی ضدعفونی کننده ندارد و بیش از ۳۰۰۰ واحد درمانی شهری ایجاد شده است. با رشد روزافزون نیاز به آب و مبارزه با شیوع بیماری های عفونی، اهمیت ازن برای مصارف عملی، بی‌کران شده است. انجمن بین‌المللی ازون (IOA) با دقت بر تمام مصارف و انتشار مجله علمی «مهندسی و علم ازن» نظارت می کند. تاکنون نقطه ضعف اصلی، عدم توجه کافی به مصارف درمانی بوده است زیرا این هدف اصلی IOA نیست.
به نظر می آید اولین مصرف پزشکی، استفاده از ازون برای درمان قانقاریا در سربازان آلمانی در طول جنگ جهانی اول بوده است. اگرچه قدم بزرگ رو به جلو، اختراع یک ازون ساز برای مصرف درمانی به وسیله یواخیم هانسلر فیزیک‌دان (۱۹۰۸ – ۱۹۸۱) بوده است. ایده استفاده از ازون در پزشکی، به آرامی در طول قرن گذشته توسعه یافته و به وسیله فقدان آنتی‌بیوتیک و خواص ضدعفونی کننده ازون تحریک شده است.یک دندان‌پزشک سوئدی به نام ای.اِی فیش (۱۸۹۹ – ۱۹۶۶) اولین کسی بود که در کار خود از ازون استفاده کرد. در گردش روزگار، دکتر ای پایر (۱۸۷۱ – ۱۹۴۶) که یک جراح بود، به دلیل ابتلا به قانقاریا مجبور شد تحت درمان قرار گیرد و به زودی متوجه سودمندی درمان با ازون در جراحی شد به طوری که نتایج خود را در پنجاه و نهمین کنگره جراحان آلمان در برلین (۱۹۳۵) ارائه داد و نوشت: کدام ضدعفونی کننده دیگری بهتر از ازون عمل می‌کند؟ نتایج مثبت در ۷۵% بیماران، سادگی، شرایط بهداشتی و بی‌ضرر بودن روش، برخی از مزایای بی‌شمار آن است.
اهمیت ازون
در سال ۱۹۳۶ دکتر پی. آبورگ در فرانسه، استفاده از دمیدن اکسیژن – ازون به مقعد برای درمان ورم روده مزمن را توصیه کرد. چگونه می توان از ازون برای استفاده داخلی استفاده کرد؟ به نظر می‌رسد که دکتر پایر در انتقال حجم اندکی از گاز، بسیار محتاط بود . متاسفانه این روش بعدها توسط افراد مکار و بدون دانش هرگونه صلاحیت پزشکی به کار گرفته شد که با تزریق حجم زیادی (بالغ بر ۵۰۰ میلی لیتر در دو ساعت)، غالبا باعث ایجاد آمبولی ریوی و حتی مرگ می‌شدند. اگرچه این عمل از سال ۱۹۸۴ ممنوع شده است اما مکاران همچنان در یک سوم کشورها از آن استفاده می کنند و این قطعا دلیل خوبی برای ممنوع کردن کل مصارف ازون است. در بسیاری از ایالات آمریکا، FDA استفاده از ازون را ممنوع کرده و این واقعیت، اثری منفی بر توسعه صحیح ازون‌درمانی گذاشته است که این اثر در برخی کشورها بیشتر و در برخی کمتر است. تاسف برانگیز است که فعالیت پیشگامانی مانند فیش، پایر، آبورگ و دکتر اچ. ولف (۱۹۲۷ – ۱۹۸۰)، مبدع تزریق مجدد خون ازون دارشده، توسط جمعی از پزشکان ناآگاه و ناشی، مورد بدبینی قرار گرفته است . در کنار این، مانع جدی دیگری در آمریکا به وسیله عقاید حاکم ایجاد شده است که می گوید “شما به هر شکلی از ازن استفاده کنید، بازهم سمی است”. این عبارتی بود که یکی از بهترین شیمیدان‌های متخصص ازن در سال ۱۹۹۵ برای من نوشت. اگرچه من تلاش کردم با نشان دادن داده های خود، او را قانع کنم اما وی ترجیح داد بحث بیشتری بر روی این موضوع صورت نگیرد. زمانی که من در ژوئن ۲۰۰۲، کتاب خود را که به صورت نقادانه، ازون درمانی را بررسی می‌کرد برای وی فرستادم، پس از دومین درخواست، فقط منشی وی با پاسخی کوتاه بیان کرد که او کتاب را دریافت کرده است! تاریخ در زمینه پزشکی، مکررا نشان داده است که همه عقاید، قابل دفاع نیستند و نظرات درباره ازون، عمدتا براساس پیش‌داوری، عدم صلاحیت درمانی و کارهای ناپسند پیشین است.
با این که من کاملا با متخصصان هم نظر هستم که ازون یکی از قوی ترین اکسیدان‌ها و ذاتا یک مولکول سمی است اما براساس داده های بیولوژیکی و کلینیکی ما، من اطمینان دارم که اگر ازون با دوز درست مصرف شود می تواند با سیستم قوی آنتی اکسیدان در سلول ها و مایعات بیولوژیکی، همراه شود. واضح است که در طول فرایند دمیدن، استفاده بیش از اندازه و مداوم ازن می تواند مضر باشد در حالی که با حداقل غلظت، زمان کوتاه و مکان درست بیولوژیکی، سه مولکول گازی مشهور یعنی CO، NO و O3 می‌توانند به عنوان فعال‌کننده‌های حیاتی فیزیولوژیکی عمل کنند. مشکل سمیت ازون، بسیار مهم است و به طور کامل در این کتاب، شفاف سازی خواهد شد. خوانندگان علاقمند می‌توانند به فصل ۲ کتاب قبلی من (بوچی، ۲۰۰۲) رجوع کنند که این مساله به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. من مطمئن هستم که در آینده، ارزش درمانی و فقدان اثرات مضر، تبدیل به مدرکی برای همگان خواهد شد و این رویکرد مکمل به طور گسترده در پزشکی استفاده خواهد شد.
